5 روایت عجیب و متفاوت از کسانی که از مرگ برگشته اند - مجله سایه

مرگ یکی از اسراری است که همچنان باوجود پیشرفت های بزرگ علمی تا حد زیادی ناشناخته به جای مانده است. در خصوص اینکه مُردن چگونه است نظریه های رایجی وجود دارد؛ مثل تماشا نور سفید و رد شدن سال های سپری شده زندگی از جلوی چشمان درست مثل یک فیلم سینمایی.

تنها بینشی که در این زمینه داریم از گزارش های افرادی است که از نظر پزشکی مُرده و سپس احیا شده اند. بعضی از این افراد تجربیات خود را در این باره در تالار گفتگوی وب سایت آمریکایی ردیت (Reddit) به اشتراک گذاشته اند و به این سوال که مردن چگونه است؟ به بهترین شکلی که می توانستند پاسخ داده اند. پاسخ ها بسیار فرق دارد.

1. ورق زدن یک کتاب

کاربری به نام monitormonkey پنج سال پیش تحت عمل جراحی بزرگی نهاده شد که طی آن خونریزی داشت و باعث شد چندین دقیقه مرگ را تجربه کند. او این طور نوشته است:

در جایی شبیه به فضا بیدار شدم اما هیچ ستاره یا نوری وجود نداشت. شناور نبودم، فقط آنجا بودم. گرم یا سرد، گرسنه یا خسته نبودم؛ طبیعی و آرام بودم. می دانستم که در آن نزدیکی نور و عشق وجود دارد اما هیچ اصرار یا نیازی نداشتم که فورا به سراغش بروم.

یادم هست که به زندگی ام فکر می کردم، اما نه مثل تصاویر مونتاژشده یک فیلم. بیشتر شبیه این بود که بی تفاوت کتابی را ورق می زدم و بخش هایی از آن اینجا و آنجا برجسته تر می شد.

هرچه بود افکارم را در خصوص چند چیز تغییر داد. هنوز از مُردن می ترسم اما نگران اتفاقی که بعد از آن می افتد نیستم.

2. دیدار یکی از عزیزان

Schneidah7 وقتی با سرعت 80 کیلومتر بر ساعت موتورسیکلت خود را می راند از آن پرت شد و وقتی به بیمارستان منتقل شد از نظر پزشکی جان باخت. او به یاد می آورد که پیش از آنکه آمبولانس برسد در حالی که در جاده دراز کشیده بود کسی را که می شناخت دیده که تشویقش می کرد به زندگی برگردد:

فقط یادم هست که روی پیاده رو افتاده بودم و همه چیز به آرامی سیاه و ساکت می شد. تنها دلیلی که به خواب نرفتم این بود که شنیدم کسی فریاد می زند: یالا مَرد، بلند شو، بلند شو! بعد یک نفر آغاز کرد به ضربه زدن به کلاه ایمنی ام.

وقتی چشمانم را باز کردم برادرم را دیدم که روی پیاده رو کنار من چمباتمه زده. عجیب بود، چون برادرم چندین سال پیش به خاطر سوءمصرف مواد مُرده بود. تنها چیز دیگری که به یاد دارم این است که نگاهی به ساعتش انداخت، چیزی شبیه این گفت که زود می رسند و بعد دور شد.

کاش می توانستم جزئیات بیشتری ارائه بدهم اما راستش را بخواهید چیز زیادی از این حادثه به یاد نمی آورم و همچنان به خاطر آن تصادف حافظه ام مشکل دارد.

3. یک باغ خالی

در حالی که بسیاری از کاربران مرگ خود را مثل یک خلاء توصیف کردند، IDiedForABit پس از یک واکنش آلرژیک تجربه بسیار متفاوتی داشت:

یادم هست که احساس می کردم به عقب کشیده می شوم؛ بسیار آهسته، مثل کشیده شدن در آب، و سیاهی ظاهر و محو می شد. در یک لحظه دوباره محو شد و بعد من به یک باغ خیره شده بودم. باغ پر از گل نبود، فقط خاک و تکه های چمن. یک زمین بازی با یک چرخ و فلک در وسط آن وجود داشت که دو کودک به دور آن می دویدند.

توصیفش سخت است اما احساس می کردم می توانستم انتخاب کنم که بروم یا بمانم، اما هربار که تصمیم می گرفتم برگردم، سر جایم نگه داشته می شدم. تمام دلایلی که می خواستم برگردم را مرور می کردم و وقتی به وجودی نامرئی گفتم نمی خواهم مادرم را رها کنم، هرآنچه تا آن لحظه نگهم داشته بود بالاخره رهایم کرد. ناگهان به بدنم برگشتم. قلبم شش دقیقه متوقف شده بود.

4. زدن دکمه Snooze

کاربر TheDeadManWalks در دوران نوجوانی ماه ها شیمی درمانی را پشت سر می گذاشت که بینی اش به طور غیرقابل کنترلی دچار خونریزی شد. به خاطر عفونت حالش بدتر شد و بعد به سمت مرگ رفت اما بازگشت. او تجربه اش را این طور توصیف می نماید:

وقتی به عقب برمی گردم بدترین بخش این است که چقدر می تواند آرامش بخش به نظر برسد. مثل اینکه بخواهید دکمه snooze زنگ ساعت 7 صبح گوشی تان را بزنید. شاید یک یا دو بار آن را بزنید اما بعد یادتان بیاید که کار یا مدرسه دارید و خواب می تواند صبر کند، چون شما هنوز کارهایی برای انجام دادن دارید.

ظاهرا هربار که به من شوک می دادند بیدار می شدم (اینطور احساس می کردم) و به کارکنان بیمارستان یک جوک متفاوت درباره کسی که تق تق به در می زند می گفتم. هیچ نور یا چیز دیگری نبود، فقط شبیه خواب بود.

5. هیچ چیز نبود

تنفس و ضربا قلب Rullknuf بعد از تصادف با موتور متوقف شد و بعد از دو دقیقه دوستش توانست او را احیا کند. او تجربه اش را این طور روایت می نماید:

برای من فقط خاموشی بود. نه رویایی، نه تصویری، نه دردی، هیچ چیز نبود. ظاهرا بیشتر از 10 بار پرسیدم چه اتفاقی افتاده و باید شادمان باشم که امروز زنده ام.

منبع:بهترین ها