کوه های مینیاتوری یکی از زیباترین شگفتی های طبیعت در نهبندان
به گزارش مجله سایه، استان خراسان جنوبی دیاری باشکوه در شرق ایران زمین است که دارای زیبایی های منحصر به فرد و بکری است. این استان در محروم و کویری ترین شهرستان هایش نیز آثاری زیبا و بی نظیر دارد که همگان را به شگفتی وامی دارد. مسجدهای تاریخی، باغ های تاریخی، قلعه ها، کاروانسراها، درخت های کهنسال، تالاب ها و آسبادها از جمله آثاری است که همچون نگین هایی درخشان در این خطه کویری می درخشد.
در این میان کوه های مینیاتوری یکی از زیباترین شگفتی های طبیعت در شش کیلومتری جنوب غرب نهبندان بوده که دیدن آن هر تماشاگری را حیرت زده می نماید.
نهبندان که به شهر دیرینه های پایدار معروف است، آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری بی نظیر و فراوانی مانند قلعه شاهدژ، قلعه نهبندان، خانه سالاری، مسجد گلستان، جنگل بنه احمدشاهی، روستای دهسلم، تالاب کجی، دریاچه نمک و... دارد و لیک این سرزمین، کوه هایی دارد که گویی نقاشی ماهر بر دل این شهرستان خشک و کویری حک نموده و آن را با رنگ ها و طرح هایی زیبا طراحی نموده است.
وقتی مقابل این سلسله از کوه های خاکستری رنگ می ایستید، تصویری از کره ماه در دیدگانت تداعی می شود که گویی نقاشی ماهر، نگاره های برجسته ای را به سبک اشکالی نامأنوس و خارج از قوانین مناظر، بر آن نقش زده است.
در نقاشی های مینیاتوری، تصاویر شباهتی به دنیای واقعی ندارند و نگارگر بدون رعایت قوانین، جادوی رنگ را بر صفحه کاغذ می نمایاند که وجه تسمیه این سلسله کوه ها با نام مینیاتوری به این موضوع برمی شود.
این کوه های زیبا از نوع رسوبی هستند و به علت فرسایش سریع در برابر باد و باران به شکل دندانه دندانه و پر از لبه ها و چاک های مکرر درآمده اند که بومیان این منطقه به سبب شکل غیرعادی شان، از آن ها با عنوان کوه های مریخی نیز یاد می نمایند.
کوه های مریخی (آریا، کالانی) شبیه به کوه های مریخی هستند و کمتر در دنیا کوهی به این شکل وجود دارد. حدود 10 کیلومتر پس نهبندان به سمت شهداد، کوه هایی در دو طرف جاده نمایان می شود که به کوه های مینیاتوری یا مریخی معروف اند.
وجود این کوه ها با توجه به منظره کاملاً متفاوت باعث می شود تا یکی از زیباترین جاده ها و مناظر طبیعی در کویر لوت نهبندان به وجود آید.
کوه های مریخی که در کویر لوت نهبندان واقع شده است، توانسته ترسیم گر یک جاذبه طبیعی زیبا باشد. این کوه ها در زمان های گذشته به زیر خروارها خاک مدفون بوده و امروزه با گذشت زمان، مشاهده می شوند. در اثر تغییرات جوی و آب و هوایی و باران های موسمی، خاک های از روی آن ها به دامنه ها ریخته شده و چهره اصلی این کوه ها نمایان شده است.
در پهنه بعضی از این کوه ها مشاهده می شود که بعضی مواقع ارتفاع آن ها تا پنج متر می رسد و در دیگر نقاط این بیابان ها بعضاً بلندی آن ها تا 100 متر و حتی بیشتر هم دیده می شود. جنس این پدیده از مقاومت خاصی برخوردار است، به طوری که بالا رفتش از آن به مثال بالا رفتن از صخره است.
شکل نامأنوس این پدیده ها؛ ناشی از فرسایش سریع در برابر باد و باران است که برخلاف فرسایش های آرام و طبیعی، مهلتی برای رویش گیاهان باقی نمی گذارد و سرزمین را دندانه دندانه و پر از لبه ها و چاک ها نشان می دهد.
همچنین، مقاومت ناهمسان لایه های زمین، در این منطقه ها گاه سبب شکل گیری ستون هایی با کلاهک هایی بر سر یا کوه هایی که گویی با چاقو سر آن ها را بریده اند، می شود.
این کوه ها یکی از زیباترین، شگفت ترین و باشکوه ترین جاذبه های طبیعی دنیا و پدیده ای منحصربه فرد است که همه ساله پذیرایی گردشگران و مسافران بسیار زیادی است و بر اساس آمارها این کوه ها بیشترین بازدیدنماینده را در بین مسافران و گردشگرانی که به خراسان جنوبی سفر می نمایند، خود اختصاص می دهد.
منبع: میراث آریا