سردیس برگزیدگان جایزه مصطفی (ص) در پارک فناوری پردیس نصب شد - مجله سایه

به گزارش گروه فناوری خبرنگاران، مراسم نصب سردیس برگزیدگان سومین دوره جایزه مصطفی (ص) در بوستان دانشمندان پارک فناوری پردیس به صورت آنلاین و حضوری برگزار گشت. در این مراسم مهدی صفاری نیا رئیس پارک پردیس، عبدالحسین شاهوردی رئیس پژوهشگاه رویان و برگزیدگان دوره سوم جایزه مصطفی (ص) حضور داشتند.

این اقدام با همکاری دفتر منطقه ای یونسکو، بنیاد ملی نخبگان و فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران از سال 1386 آغاز شده تا سردیس شخصیت های برتر علمی و فناوری در بوستان دانشمندان پارک فناوری پردیس در فضایی به مساحت 10 هزار متر مربع نصب کنند.

در این مراسم برگزیدگان دوره سوم جایزه مصطفی (ص) به صورت آنلاین و حضوری سخنرانی کردند.

اورگور شاهین از ترکیه، علی خادم حسینی از ایران، عمران اینان از ترکیه، حسین بهاروند از ایران، حسین بهاروند از ایران از افرادی بودند که سردیس های آنان در این بوستان نصب شد.

پروفسور اوگور شاهین (Ugur Sgahin) استاد ایمونولوژی در دانشگاه ماینز آلمان متولد سال 1965 از ترکیه با اثر توسعه و آزمایش بالینی واکسن های درمان سرطان بر اساس mRNA برای هر بیمار به صورت فردی پیروز به دریافت سومین دوره از جایزه مصطفی شد. وی این روز ها در حال تولید واکسن کرونا است و جز امید های جدی دستیابی به این واکسن به شمار می رود.

علی خادم حسینی عضو انجمن شیمی آمریکا و استاد رادیو لوژی و مهندسی شیمی و مهندسی زیستی دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) متولد 1975 (1354 شمسی) در ایران است. وی با اثر هیدروژل های نانو و میکرو ساخت برای کاربرد های زیست-پزشکی پیروز به کسب سومین دوره جایزه مصطفی (ص) در سال 2019 به عنوان برگزیدگان بخش اصلی و تخصصی شد.

پروفسور عمران اینان (Umran Inan) برگزیده جایزه مصطفی (ص) 2019 از کشور ترکیه، رئیس دانشگاه کوک ترکیه و عضو انجمن فیزیک آمریکا، متولد سال 1950 دارای اثر درک اثر متقابل موج و ذره حالت whistler در فضای نزدیک زمین و اتصال الکتروشیمیایی بین تخلیه رعد و برق و اتمسفر بالا در حوزه فیزیک یونسفری و جوی است. وی پژوهشگر پیشرو در زمینه لایه های فوقانی جو شهرت جهانی دارد. آذرخش های جو فوقانی که اصطلاح رویداد نورانی گذرا است که پرفسور اینان یکی از افراد پیشرو در این زمینه است و نقش مهمی در تدوین نظری مبانی فیزیکی نورانی گذرا دارد و بیشتر این پدیده فیزیکی به واسطه تلاش های وی و دانشجویانش بررسی، مدلسازی و نظریه پردازی شده است.

حسین بهاروند استاد زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی در پژوهشگاه رویان از ایران متولد سال 1351 از ایران دارای اثر درمان پارکینسون و AMD چشم با سلول بنیادی است. وی برنامه ای برای تولید سلول های بنیادی در پژوهشگاه رویان آغاز کرد که سرآغاز ورود ایران به پژوهش های کاربردی و پزشکی بازساختی یا ترمیمی بود. وی و همکارانش برای اولین بار در سال 1382 پیروز به تولید سلول های بنیادی رویان موش و انسان شدند و در سال 1387، سلول های بنیادی پرتوان القایی را تولید کرد.

بهاروند این دانش را بار ها در تحقیقات کارآزمایی های بالینی و پیوند سلول های بنیادی بافت ویژه به کار گرفت. بهاروند و گروهش در پژوهشگاه رویان گزارشی از یک راه چاره جدید با استفاده از مولکول های کوچک برای اشتقاق سلول های پیش ساز مغز میانی از سلول های بنیادی رویان انسانی زیر چاپ دارد. آن ها این پیش ساز ها را به مبتلایان به پارکینسون در موش و سپس یک میمون پیونده زده اند و ارزیابی ها بهبود آشکاری را در حرکات میمون ها بدون آنکه اثری از تشکیل تومور و یا رشد عصبی بی رویه در مغز مشاهده شود، ظرف 2 سال پس از عمل پیوند نشان می دهد. این شبیه کاری است که این گروه پژوهشی برای درمان تباهی لکه زرد در پیری انجام داد که به تاری دید و در صورتی که درمان نشود، کوری در سالخوردگی منجر خواهد شد.

محمد عبدالاحد از ایران، عضو هیات علمی پردیس فنی دانشگاه تهران است که 1361 به جهان آمد و اثر وی ترجمه رفتار سلول های سالم و سرطانی در حوزه الکترونیک است. زمینه پژوهشی وی مبارزه با سرطان با کمک الکترونیک در زمینه تشخیص است. وی در فصل مشترک رشته های علمی گوناگون مطالعه می کند و معتقد است که به زندگی صادقانه باور دارد که در آن بخواهیم به انسان ها فارغ از باور های دینی شان و نژادشان کمک کنم می خواهم مسلمان واقعی باشم. حوزه حسگر های زیستی، پیشرفت های جدی را تجربه کرده است و اکنون به زمینه پژوهشی چند رشته ای تبدیل شده که هر دستاوردی در آن نیازمند ائتلافی از دانشمندان است که بدانند چگونه میان بنیان های علوم پایه، الکترونیک، میکرو الکترومکانیک، نانو فناوری و پزشکی پل بزنند.

در چند سال اخیر گروهی از پژوهشگران نخبه در آزمایشگاه ادوات نانو بیوالکترونیک دانشگاه تهران چنین ائتلافی را تشکیل داده اند که عبدالاحد سرپرست این آزمایشگاه است. وی با کمک همکارانش چندین سیستم مینیاتوری جدید را معرفی کرده است. این عضو هیات علمی دانشگاه تهران یکی از برگزیدگان جایزه مصطفی در سال 2019 است که به پیروزیت های زیادی از جمله تراشه زیستی میکروالکترونیک جدید موسوم به متاسشیپ دست یافت. این تراشه قادر است با دقت بالایی می تواند میکرو متااستس را در نمونه های بافت برداری تشخیص دهد.

یکی از بزرگترین نوید های حسگر های زیستی این است که می توانند بیماری هایی را موقعی تشخیص دهند که برای سایر آزمایش های متعارف قابل تشخیص نیست و زمانی که صحبت از تشخیص زودهنگام به میان می اید هیچ بیماری بحرانی تر از سرطان نیست از این رو هدف بسکمک از پژوهش های وی در حوزه حسگر های زیستی یافتن روش های جدید و طراحی دستگاه های جدید برای تشخیص سرطان است.

مهمترین گام در تعریف پیشرفت بیماری و رژیم های درمان سرطان، شناسایی سلول های متا استاتیک در نمونه ای است که با استفاده از روش های آسیب شناسی از بافت ثانویه بیمار برداشته می شود و متاس چیپ این محقق توانست ظرف کمتر از 5 ساعت موارد متا استاس را در بیش از 70 بیمار مبتلا به سرطان سینه تشخیص دهد. علاوه بر آن این تراشه در غده های لنفاوی 9 بیمار نیز متا استاس را تشخیص داد که در رویه متعارف آسیب شناسی از قلم افتاده بود.