اثرات منفی قرنطینه خانگی پس از کرونا - مجله سایه

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه اجتماعی خبرگزاری خبرنگاران، از زمان جنگ جهانی دوم تابحال، این تاثیرگذارترین دخالت دولت در زندگی های ما بوده است. برای مبارزه با شیوع کرونا ویروس دولت ها در سراسر جهان مدارس و مشاغل و مسافرت های کوچک و عظیم را تعطیل نموده اند. بسیاری از شاهدین درباره ضررهای اقتصادی ناشی از کنار گذاشتن میلیون ها انسان از کار و میلیون ها دانش آموز از مدرسه ابراز نگرانی نموده اند.

حال سه هفته پس از برداشته شدن قدم های سرکوب گر توسط ایالات متحده و دیگر کشورها که می تواند ماه ها و یا بیشتر به طول بیانجامد، بعضی متخصصان بهداشت عمومی در جست و جوی عواقب متفاوت قرنطینه همگانی هستند: هزاران مرگی که بدون ارتباط به خود بیماری رخ خواهند داد.

تاریخ نشان داده است که هرچه این خفقان بیشتر به طول بیانجامد، نتایج بدتر خواهند بود. محققان دریافتند یک برهه بیکاری در سال 1982، به میزان دو تا سه میلیون سال از عمر آمریکایی ها کم کرد. طی رکود اخیر، بین سالهای 2007-2009 بازار سیاه کار به سر به فلک کشیدن نرخ خودکشی در ایالات متحده و اروپا انجامید و جان 10000 نفر بیشتر از دوران های قبلی را گرفت.همانطور که رهبران اقتصادی و سیاسی اخطار می دهند، این بار، این اثرات طی چند هفته، چند ماه، و چند سال آینده شدیدتر خواهند بود، اقتصاد شکست خواهد خورد، و بیکاری در تاریخ خود به آسمان خراش بدل خواهد شد.

در حال حاضر، گزارش هایی ارائه شده است مبنی بر اینکه تمهیدات حبس خانگی به خشونت خانگی در بعضی مناطق دامن زده است. تعطیلی طولانی مدت مدارس بچه ها نیازمند آموزش های استثنایی را از درمان محروم داشته است، و می تواند منجر به اخراج از مدرسه و افزایش غیبت ها گردد. مراکز بهداشت عمومی حمایت های اقتصادی شان را از دست خواهند داد و باعث کاهش خدماتشان و سلامت جامعه شان خواهند شد. بالا رفتن بیکاری تا 20%- چیزی که این روزها در اقتصادهای غربی شنیده می گردد- در میان تمام کشورهایی که وارد برهه ای از بازار کاری نسبتا خالی می شوند، می تواند باعث 2000 خودکشی دیگر در اروپا و ایالات متحده گردد.

اینهایی که میگوییم به هیچ وجه به این منظور نیست که میزان کشته های کووید-19 را نادیده بگیریم و یا بگوییم که دولت ها نباید در مواجهه با این بحران عکس العمل شدید داشته باشند.

یک گزارش جدید توسط محققان دانشگاه ایمپریال لندن یاری به پویایی قرنطینه در سراسر جهان شد چرا که گفته بود کرونا ویروس می تواند اگر دولت ها مکررا قوانین فاصله گذاری اجتماعی را تعریف ننمایند، جان 2 میلیون آمریکایی و 500000 نفر در بریتانیای کبیر را بگیرد. این گزارش بیان می نماید برای اینکه کوشش برای حبس خانگی تاثیرگذار باشد، باید به گونه ای که گاهی برقرار و گاهی برداشته گردد، تا 18 ماه ادامه پیدا کند.

کاهش و توقف کووید-19 در ایالات متحده و بریتانیای کبیر

جدول بی به صورت خلاصه نشان می دهد که پیشگیری می تواند فشارهای وارد شده بر شبکه بهداشت را کاهش دهد.

در ایالات متحده، کاخ سفید این هفته گفت که آخرین وهله از این بیماری می تواند 240000 نفر را بکشد. ایالت ها به این هشدار وحشتناک پاسخ داده و تعداد مبتلایان بیشتری را هر روزه اعلام می نمایند و حبس خانگی را مصمم تر از پیش برقرار می دارند.

جنگ پزشکی بر علیه کووید-19 با چنان سرعتی پیش می رود که هیچ کس نمی داند چگونه پایان خواهد یافت یا تعداد کشته شدگان نهایی چندتا خواهد بود. اما محققان می گویند که تاریخ نشان داده است که دست به کار شدن در مواجهه با یک بحران اقتصادی بلندمدت در کنار رعایت فاصله اجتماعی می تواند به نوبه خودش در بلند و کوتاه مدت خطر آفرین باشد.

در این قسمت به بعضی از پیامدهای کوتاه مدت می پردازیم:

خشونت خانگی

کیتی ری جونز، افسر اجرایی اصلی خط مقدم ملی مبارزه با خشونت خانگی می گوید: در بعضی قربانیان خشونت خانگی با سواستفاده گران در خانه حبس شده اند و در حال حاضر خشونت های بیشتر و شدیدتری را تجربه می نمایند.

اخبارها حاکی از آن است که برنامه های مبارزه با خشونت خانگی در سراسر کشور افزایش درخواست یاری را ثبت نموده اند- از سینسیناتی تا نشویل، سالت لیک و در سطح ملی در ویرجینیا و آریزونا. اداره YWCA نیوجرسی شاقتصادی هم یک نمونه دیگر است که به رویترز گفته است درخواست یاری در مقابل خشونت خانگی تا 24% افزایش یافته است.

ری جونز که همه قربانیان خشونت خانگی را همانند هم می داند گفته است: گروه های خاصی از مردم وجود دارند که تاثیراتی از خود بر جای می گذارند که از اثرات کووید-19 هم فراتر می رود.

عواقب میان مدت

ضعف سلامت عمومی

ادارات بهداشت محلی برنامه هایی دارند که با بیماری های حاد از جمله دیابت مقابله می نماید. همچنین با مسمومیت سربی بچه ها مبارزه نموده و از پراکندگی آنفولانزا، ذات الریه و هاری جلوگیری می نمایند. آدریان کاسالوتی، مسئولامور دولتی مربوط به همکاری ملی این شهر و مقامات رسمی بهداشتی آن که بدون مزایا بر سلامت عمومی متمرکز شده است می گوید: کاهش شدید دسترسی و عدم دریافت اقتصادیات جمع آوری شده از عموم در نتیجه ورشکستگی اقتصادی احتمالا این ادارات سلامتی را فلج خواهد نمود.

پس از رکود اقتصادی سال 2008، ادارت بهداشت محلی ذر ایالات متحده نسبت به زمانی که بودجه ها کاهش یافته بودند، 23000 نیرو بیشتر از دست دادند. حال که به نظر می رسد اهمیت به مسائل اقتصادی بر بهداشت و سلامت اولویت دارند، در خطوط مقدم سلامتی، این دو مساله به طرز اجتناب ناپذیری با هم مرتبط شده اند. او می پرسد: اگر هیچ درآمد اقتصادیاتی نداشته باشید که از آن برداشت کنید، می خواهید چکار کنید؟

کرول موهر، مدیر یک مرکز سلامت عمومی که به پنج شهرک در آیداهو شاقتصادی خدمت می نماید بیان داشته است که اداره او حدود 40 نفر از 90 کارمندش را در طول رکود اخیر از دست داده است. این اداره مجبور بوده است از اجرای برنامه پیشگیری از بارداری برای زنان نیازمند، و یک برنامه دیگر که هدف از آن درمان بیماری های ناشی از روابط جنسی بود دست بکشد. او نگران این مساله است که افسردگی آسیب های بیشتری داشته باشد.

میهرل می گوید: صادقانه بگویم، من فکر نمی کنم پشتمان بیشتر از این خم گردد و دوام بیاوریم. فکر کردن به این مسئله هم وحشتناک است.

عواقب بلندمدت

مرگ در نتیجه از دست دادن شغل

افزایش بیکاری طی رکودهای اقتصادی عظیم می تواند یک اثر دومینویی به شکل کاهش درآمد، اضطراب بیشتر، و سبک زندگی ناسالم را بر جای بگذارد. تیل وون واچر، یک استاد دانشگاه در لس آنجلس کالیفرنیا که روی اثرات از دست دادن شغل تحقیق می نماید گفته است که عقب نشینی درآمد و سطح سلامت مردم اغلب به این معنی است که افراد بیشتری خواهند مرد. وون واچر بیان نموده است که تحقیقات او در خصوص کاهش بیکاری در گذشته نشان داده است که کارگرانی که کنار گذاشته می شوند به طور متوسط سالانه یک سال و نیم از عمرشان کم می گردد. اگر میزان بیکارها به 20% برسد، می تواند به معنای از دست رفتن 48 میلیون سال عمر انسانی باشد.

وون واچر به تمهیداتی که معتقد است به اثرات بیکاری یاری خواهد نمود اشاره می نماید. قانون امنیت اقتصادی، آرامش، و یاری در مقابله با کرونا ویروس که هفته گذشته توسط کاخ سفید تایید شد شامل وام های ضروری به کسب و کارها و یک برنامه قرامتی کوتاه مدت برای کارفرمایان است تا بتوانند کارمندان را سرکار نگه دارند.

جوانان متضرر می شوند

نوجوانانی که طی رکود اقتصادی ناشی از کرونا ویروس وارد بازار کار خواهند شد بیشتر از همه در بلند مدت ضرر خواهند کرد.

تحقیقات نشان می دهد کسانی که اولین شغلشان را طی دوره های طولانی افزایش بیکاری به دست می آورند، زندگی کوتاه تر و سلامت کمتری خواهند داشت. هانس شوانت، یک محقق سلامت اقتصادی در دانشگاه نورسوسترن که در تحقیقات با وون واچر همراه بوده است می گوید توقف اقتصادی طولانی مدت در جامعه طول عمر 6.4 میلیون آمریکایی در حال ورود به بازار کار را حدود دو سال کاهش می دهد. این یعنی 12.8 میلیون سال عمر هدر رفته.

هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی در زمان توقف بازار کار جهانی مشغول به کار خواهند شد. جیسون گوشتاو، یکی از ارشدهای دانشگاه ویلیم پترسن در نیوجرسی، اولین عضو از خانواده خود است که از دانشگاه فارغ التحصیل شده و در امور فیزیوتراپی مشغول به کار شده است. حال آزمون او برای دریافت مدرک به تعویق افتاده و در نزدیک ترین حالت ممکن او می تواند در سپتامبر شروع به کار کند.