هنوز مارادونا نماد آرژانتین است - مجله سایه

به گزارش خبرنگاران، روزنامه همشهری نوشت: رافائل ماریانو گروسی از آرژانتین، به عنوان مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، جانشین یوکیا آمانو شد و رئیس موقت این سازمان یعنی کرنل فیروتا را کنار زد. او بعد از پاپ فرانسیس که رهبر کاتولیک های جهان است، دومین چهره آرژانتینی است که به ریاست یک نهاد مهم بین المللی منصوب می شود. آرژانتین که حیاط خلوت آمریکا در آمریکای جنوبی است، به پشتوانه حمایت ایالات متحده صاحب چنین کرسی هایی می شود. اتفاقا گوتیرش - دبیرکل سازمان ملل متحد - هم یک پرتغالی است. یک جورهایی رقابت بین مسی و کریستیانو رونالدو در سطح نهادهای مهم بین المللی هم جریان دارد. اما شاید کمتر شهروندی در آرژانتین نام گروسی را شنیده باشد. آنها تنها نامی که می شناسند و آن را فریاد می کشند، دیگو مارادوناست و نه گروسی یا حتی مسی. هنوز هم مارادونا نماد آرژانتین است. آرژانتینی ها دل خوشی از مسی ندارند و تصور می کنند او باشگاهش را بیشتر از تیم ملی دوست دارد. مارادونا با همه گندهایی که بالا آورد و حاشیه هایی که داشت و فرار مالیاتی و اعتیاد به کوکایین و همکاری با مافیای ناپل و زن بارگی و... هنوز هم در کشورش مقدس جلوه می کند. هنوز هم دست خداست. او را به اندازه پله در برزیل ستایش می کنند. اگر روزی یک آرژانتینی به ریاست جمهوری آمریکا هم برسد، مردم آرژانتین توجهی به او نمی کنند و همچنان غرق در خاطرات گذشته و نوستالژی های فوتبالی خود تنها به مارادونا فکر می کنند.

دیگو آرماندو مارادونا بازگشت باشکوهی به روزاریو داشت. او که سرمربی تیم ته جدولی خیمناستیاست، طوری در شهر محل تولد مسی مورد استقبال قرار گرفت که انگار همین دیروز با بارسلونا قهرمان اروپا شده و پریروز تیم ملی آرژانتین را به قهرمانی جام جهانی رسانده. روزاریو همان شهری است که تیم نیوولز اولدبویز درآن مشهور است؛ همان تیمی که روزی مسی نوجوان در آن بازی می کرد و توسط استعدادیاب های بارسلونا کشف شد. این که چرا اهالی چنین شهری وسط کری تاریخی بر سر این که مسی بهترین بازیکن تاریخ آرژانتین است یا مارادونا باید چنین استقبالی از رقیب مسی بکنند دلیل دارد؛ مارادونا خودش زمانی بعد از بازگشت از اروپا و پایان قراردادش با سویا به این تیم آمده بود. البته او تنها 5بار برای نیوولز اولدبویز به میدان رفت و هیچ گلی هم به ثمر نرساند اما باعث شهرت جهانی این باشگاه شد آن هم زمانی که مسی تازه شش، هفت ساله بود. مارادونا که تیمش از 11بازی تنها 7امتیاز دارد یک هدیه 3 امتیازی با برد پرگل 4 بر صفر هم از این استقبال شاهانه دریافت کرد و تیمش را یک پله از قعر جدول بالا کشید. حتی به احترام او تخت پادشاهی کنار زمین گذاشته بودند. دن دیگو پیش از شروع بازی لنگ لنگان به ابراز احساسات هواداران پاسخ داد و شمه ای از تکنیک ناب خود را به نمایش گذاشت. دیگو در پایان بازی این صندلی را امضا کرد و باشگاه نیوولز گفت که صندلی مخصوص دیگو را در حراجی خواهد فروخت و از هزینه آن برای انجام فعالیت های خیریه استفاده خواهد کرد. او در ورزشگاه مارچلو بیلسا این چنین مورد استقبال قرار گرفت و نه در ورزشگاهی که به نام خودش در بوئنوس آیرس نامگذاری شده و زمین اختصاصی تیم رده سومی آرخنتینوس جونیورز است. مارادونا غیر از نیوولز اولدبویز در 2مقطع در بوکاجونیورز بازی کرد و شروع فوتبالش هم با همین آرخنتینوس جونیورز بود که در 167بازی 116گل برای این تیم زد. او 9شهریور تیمش را برای باخت یک بر صفر مقابل نخستین تیم عمرش به میدان فرستاد و هرگز چنین استقبالی را از هواداران تیم کودکی و نوجوانی اش ندید. حالا با تشویق پرشور هواداران نیوولز اولدبویز، نوبت هواداران بوکاجونیورز است که در تاریخ 12 اسفند امسال یعنی دوم مارس2020 برای کسی که در 2مقطع و در 70 بازی 35گل و در هر بازی نیم گل برای آنها به ثمر رساند تخت پادشاهی برپا کنند. هواداران نیوولز اولدبویز ساعت ها قبل از بازی هم با حضور در هتل محل اقامت مارادونا و تیمش نام او را فریاد می زدند و شب تولد 59 سالگی اش را جشن گرفته بودند. هواداران بوکاجونیورز چه می کنند؟