همه آن چه باید درباره ماسک زدن بدانید - مجله سایه

از پروفایل ما kalarena دیدن نمایید.

به گزارش ، علی ملائکه - پزشک و روزنامه نگار - با این مقدمه نوشت:

اول از همه باید بدانید که ماسک زدن شما در اصل باعث محافظت از دیگران می گردد نه خود شما. ماسک زدن هر فردی باعث می گردد که اطرافیانش از انتشار قطرک های تنفسی احتمالاً حاوی ویروس کرونا در امان بمانند. شمار زیادی از آنالیز ها نشان می دهند اگر همه افراد جامعه ماسک بزنند، میزان انتشار ویروس از فردی به فرد دیگر در آن جامعه کاهش می یابد.

بهترین کار ماسک زدن در همه زمان هاست؛ مگر هنگامی که تنها هستید یا به همراه افراد خانواده تان از دیگران جدا شده اید. ماسک زدن به خصوص در این 3 شرایط لازم است:

مانند رستوران ها و کافه ها، سالن های ورزشی هنگام دویدن یا ورزش کردن در محیط باز حتی بدون ماسک احتمالاً بی خطر است. اما اگر عطسه یا سرفه کردن کسی در پشت سرتان باعث نگرانی تان می گردد، برای راحتی خیال تان ماسک بزنید. اگر در حیاط پشتی، ایوان یا بالکن خانه جمع می شوید، اگر فقط یک یا دو مهمان دارید، می توانید ماسک نزنید.

حفظ احتیاط در فضا های محصور به خصوص اتاق های بدون تهویه کافی بیشتر اهمیت دارد. پنجره ها را باز کنید و بگذارید جریان هوای بیرون به داخل بیاید تا به این ترتیب غلظت ویروس های پخش در هوا کاهش یابد. این موارد را باید در این مکان ها رعایت کنید: ادارات، مدارس، زیارتگاه ها و محل های عبادت، خواروبارفروشی ها و سوپرمارکت ها، آسانسورها، آرایشگاه ها و هنگامی که در خانه با کسی زندگی می کنید که دچار کووید-19 است.

ماسک زدن به عنوان یک اقدام محافظتی در هنگامی که در تماس نزدیک شخصی با هر کسی قرار می گیرید که در حباب محافظتی شما قرار ندارند لازم است، از جمله بغل کردن و بوسیدن، صحبت نزدیک چهره به چهره و نیز رابطه صمیمانه.

سه عامل اندازه مناسب، پارچه و مواد سازنده ماسک و قابلیت تنفس در کارایی ماسک موثر است. ماسک باید چسبیده به پوست، دهان و بینی شما را کاملا بپوشاند. لبه بالایی ماسک باید کاملاً روی بینی و لبه پایینی ماسک باید کاملاً روی چانه تان چسبیده باشد. از سوی دیگر، آنالیز های آزمایشگاهی نشان می دهند پارچه های ریزبافت و با رج شمار بالا بهتر می توانند ذرات میکروسکوپی ویروس را فیلتر نمایند.

اگر هنگامی که ماسک را در برابر نور نگه می دارید، بتوانید رشته های تشکیل دهنده آن را ببینید، احتمالاً ماسک آن قدر کلفت و ریزبافت نیست که مانع عبور ویروس گردد. پارچه کتان خالص بهتر از پارچه های ساخته شده از مواد مصنوعی مانند پلی استر است.

توصیه کلی این است که ماسک دست کم دولایه داشته باشد؛ اگر هنگام ماسک زدن نتوانید به راحتی تنفس کنید، احتمال این که ماسکتان را بردارید بیشتر می گردد. بعضی از مواد تأثیربخشی بیشتر در فیلتر کردن ذرات دارند، اما تحمل ماسک های ساخته شده از آن ها مشکل و آزارنده است.

از طرف دیگر حتی اگر ماده ای مانند تکه ای از کیسه جاروبرقی به عنوان یک لایه ماسک قابل تحمل باشد، قبل از استفاده از آن باید درباره بی خطر بودنشان تحقیق کنید. این را بدانید ماسک را بعد از هر بار استفاده در ماشین لباسشویی بشویید.

برای شستن می توانید از صابون یا مواد شوینده و آب داغ بهره ببرید. همچنین پیش از استفاده دوباره ماسک را کاملاً خشک کنید. خیس بودن پارچه نفس کشیدن را مشکل می نماید و ممکن است امکان رشد باکتری ها را بدهد.

2 نوع عمده ماسکی که در محیط های پزشکی به کار می فرایند ماسک های جراحی و ماسک های N95 هستند. هر دوی این نوع ماسک ها اصولاً یکبارمصرف هستند. ماسک های جراحی اغلب آبی رنگ و چین دار هستند. طراحی این ماسک ها اغلب برای جلوگیری از عبور قطرک های تنفسی و آب دهان خارج شده از دهان و بینی فرد ماسک زده و رسیدن آن به افراد دیگر است.

از طرف دیگر، ماسک های N95 در واقع ماسک های تنفسی هستند که کاملاً به صورت می چسبند و هم از فرد ماسک زده و هم از افراد اطرافش محافظت می نمایند. بعضی از ماسک های N95 یا ماسک های یکبارمصرف دیگر دارای سوپاپ یا دریچه بازدمی هستند که تنفس را راحت تر می نمایند. اما استفاده از این ماسک ها توصیه نمی گردد؛ چراکه ذرات ریز ویروسی از محل این سوپاپ ها در هوا پخش می شوند.

منبع: روزنامه همشهری