یک جام جهانی برای ملت های فراموش شده

به گزارش مجله سایه، چند روز دیگر، 32 تیم ملی از گوشه وکنار دنیا در مسابقات باشکوهی شرکت می نمایند که به آن می گویند جام دنیای فیفا. بازیکنانِ شگفت انگیز و ثروتمندی مثل مسی، رونالدو و نیمار در این مسابقات اعجاب آور شرکت می نمایند که احتمالاً خودنمایی و دغل کاری بخشی از آن است. پای یک جام طلایی و میلیون ها دلار درآمد تبلیغات و حمایت اسپانسرها در میان است و بوی فساد که هرجا فیفا هست به مشام می رسد.

یک جام جهانی برای ملت های فراموش شده

اما همین روزها در لندن یک جام دنیای کم زرق و برق و شاید فقیرانه هم در حال برگزاری است. هرچند به دلایل قانونی به اسم دیگری شناخته می گردد: جام دنیای فوتبال که توسط کنفدراسیون اتحادیه های مستقل فوتبال یا کُنیفا ) ConIFA ( برگزار می گردد.

جام دنیای واقعی برای 211 عضو فیفا برگزار می گردد که تقریبا همه آنها توسط سازمان ملل متحد به عنوان یک کشور شناخته شده اند.

در مقابل هدف کنیفا که در سال 2013 به عنوان یک مؤسسه غیرانتفاعی در سوئد تأسیس شده، نمایندگیِ آدم های دیگر است: آدم هایی که بدون کشور مانده اند، اقلیت هایی که آزار دیده اند، شبهِ ملت ها و مستعمرات جداافتاده؛ ویژگی های فرهنگی آدم هایی که چنین احساسی دارند، آنها را بهتر نمایندگی می نماید تا کشوری که در آن به دنیا آمده اند. کنیفا 47 عضو دارد که از جاهایی مثل تبت، ارمنستان غربی، قبرس شمالی و دارفور می آیند و نزدیک به 330 میلیون نفر در سراسر دنیا را نمایندگی می نمایند.

آندرس بلیند، رئیس کنیفا می گوید: مادامی که فیفا وجود داشته، همواره تیم هایی غیرفیفایی هم در دنیا وجود داشته اند که می خواستند در سطح دنیای بازی نمایند اما به دلایل گوناگون نتوانستند. کاری که ما باید بکنیم پر کردن این خلاء است؛ نقطه سفیدی روی نقشه که هیچکس اهمیتی به آن نمی دهد. برای فراموش شدگان بازی زیبایی است!

از سال 2014 هر دو سال یک بار تیم های برتر به این جام دنیای فوتبال راه می یابند. دو سال پیش این تورنومنت در قلمروی شهر جدایی طلب آبخازیا در شمال شرق گرجستان برگزار گردید و هزاران نفر به تماشای فینال بازی ها، بین دو تیم آبخازیا و پنجاب رفتند؛ تیم پنجاب هم متشکل از مهاجران پنجابی است که در محدوده بریتانیا سکونت دارند.

در جام سال جاری که از پنجم ژوئن 2018 آغاز شده، 16 تیم در چهار گروه بازی می نمایند و فینال بازی ها هم نهم همین ماه برگزار خواهد شد. تیم آبخازیا که دور قبلی قهرمان شده، در این دوره با تیم پنجاب و تیم پادانیا که مناطقی در شمال ایتالیا را نمایندگی می نماید، رقابت تنگاتنگی دارد.

کیفیت بازی ها متغیر است؛ اغلب تیم ها - در بهترین حالت - خصوصیاتی مشابه بازیکنان باشگاه های رده پایین اروپا و روسیه دارند. گرچه تیم باراوا که میزبان و متشکل از پناهندگان سومالیایی مقیم انگلیس است، بازیکنی دارد که در تیم کوئینز پارک رنجرز، در دسته دوم فوتبال جزیره، بازی می نماید. بازیکن دیگری به نام آن یونگ-هاک هم که در این جام برای تیم کره ای های متحد ژاپن بازی می نماید، در جام دنیای 2010 بازیکن تیم ملی کره شمالی بود.

یکی دیگر از تیم های حاضر در این جام سیکلِی لند است که مجارستانی تبارهای مقیم رمانی را نمایندگی می نماید. آنها در دور قبلی مسابقات تیم تووالو، نماینده جزیره ای کوچک در ده هزار مایلی اقیانوس آرام را چهار هیچ شکست دادند.

آقای بلیند اصالتاً اهل سوئد است اما هویت او به عنوان سامی (فرهنگی عشایری متعلق به لپ لند در حوزه اسکاندیناوی) شناخته می گردد. او می گوید وقتی که به عنوان رئیس کنیفا مشغول نیست، به پدر خود در نگه داری از گله های چندهزارتایی گوزن یاری می نماید.

جام کنیفا در سال 2014 به میزبانی تیم ساپمی سوئد که قوم سامی را نمایندگی می نماید برگزار گردید؛ هرچند آنها سال جاری واجد شرایط شرکت در جام نبودند با این حال بلیند درباره آنها می گوید: غرور زیادی دارند. آنها مثل نمونه های دیگر اقلیت های بومی در سراسر دنیا، توسط دولت آزارواذیت می شوند. بنابراین برای آنها مهم است که در مسابقاتی مثل این حضور داشته باشند تا نشان دهند که همه ما آدم ها در این سیاره برابریم؛ ما همه یک نفریم. این یکی از قواعد کنیفاست.

برخلاف فیفا، کنیفا کاملاَ داوطلبانه اداره می گردد. بلیند که سال 2006 داوری بازی های انجمن فدراسیون های جدید فوتبال (سلف کنیفا که در سال 2003 ایجاد شده بود) را آغاز کردبعد از انحلال آن در سال 2013، با حمایت برخی تیم ها اساسنامه کنیفا را نوشت و اعضای هیئت مدیره را هم انتخاب کرد. او می گوید: مردم فکر می نمایند ما سیصد چهارصد کارمند و یک ستاد بزرگ داریم ولی ما هیچ کارمندی نداریم؛ ما یک سازمان کاملاً مجازی هستیم.

بیشتر تیم های کنیفا به یک اندازه ضعیفند. تیم واریور بردز از ماتابله لند، ناحیه ای جنگ زده با حدود هفتصد هزار نفر در زیمبابوه، اولین حضور خود در این مسابقات را تجربه می نماید. پرواز این تیم به لندن 25 هزار دلار بود، که با خوش شانسی کوچک، تنها چند روز قبل از سفر پیروز شدند هزینه آن را بطور کامل به وسیله کراودفاندینگ (یک سیستم تأمین بودجه) جمع آوری نمایند. جاستین واللی، مدیر تیم می گوید: برای تیمی که کسی تا به حال هیچ بازی ای از آن ندیده، فوق العاده است که توانستیم حدود یکصدوپنجاه پیراهن آن را بفروشیم.

گرچه تیم ملی ایالات متحده در دوره مقدماتی جام دنیای فیفا نابود شد، اما ویژگی جام دنیای فوتبال این است که برای اولین بار تیم آمریکا در آن حضور دارد. البته با نام کاسکادیا که منطقه ای از ایالت اورگان را نمایندگی می نماید. این تیم از سال 2013 خارج از اورگان، در واشنگتن آغاز به کار نموده است. البته برای مدتی طولانی چیزی بیشتر از یک نام روی پیراهنی که از هر مغازه ای می شد دوجین از آن را خرید، نبود؛ آنها مدت ها در انتظار این مسابقات بودند و خاتمه بازیکنان تیم که قبلاً هرگز باهم تمرین ننموده بودند، روز قبل از بازی برابر تیم الون وانین که یکی از جزایر مستعمره بریتانیا را نمایندگی می نماید، برای اولین بار یکدیگر را دیدند!

جانسن، یکی از بازیکنان تیم کاسکادیا امیدوار است و می گوید: روز شنبه برابر باوارا و یکشنبه برابر تامیل ایلام که سه میلیون نفر از مردم تایلندی سریلانکا را نمایندگی می نماید، بازی دارند. در حال حاضر کاسکادیا و لکِبِکوا از کِبک کانادا، تنها اعضای کنیفا از آمریکای شمالی اند؛ گرچه این سازمان به دنبال گسترش اعضاست.

مسابقات این جام دنیای فوتبال در تلویزیون پخش نمی گردد، اما می توان بازی ها را به وسیله پخش آنلاین، بطور زنده تماشا کرد. به عنوان رئیس کنیفا، بلیند تمایل ندارد بگوید دوست دارد کدام تیم جام را ببرد اما می گوید: من همواره هوادار تیم ضعیفم.

خبرنگاران - ترجمه از میثم خدمتی

منبع: نیویورکر

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 22 اسفند 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: 3ye.ir شناسه مطلب: 2533

به "یک جام جهانی برای ملت های فراموش شده" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "یک جام جهانی برای ملت های فراموش شده"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید