مناطق رادیو اکتیوی به جاذبه گردشگری تبدیل شدند، بازدید از اتاق کنترل چرنوبیل - مجله سایه

با در نظر دریافت ترسی که در رابطه با رادیواکتیو وجود دارد، بعید به نظر می رسد مکان هایی که مقدار بالاتر از حد متوسط رادیواکتیو در آن ها دیده شده است، به مکان های گردشگری تبدیل شوند اما چنین مناطقی در خیلی از نقاط جهان وجود دارند. به دلایل مختلفی، سایت های آزمایش هسته ای، معادن های رادیواکتیو به طور منظم از بازدید کنندگان پذیرایی می کنند که در اینجا با 5 نمونه آشنا خواهید شد.

آب به رنگ آبی خیره کننده

معدن اورانیوم مری کاتلین استرالیا در دهه 1950 در شمال غربی کوئینزلند افتتاح شد. این معدن در فاصله 6 کیلومتری شهر واقع شده است و زمانی جمعیتی حدوداً 1000 نفری داشت و مردم آن مثل همه شهر ها جامعه ای معمولی داشتند. معدن کاتلین تا سال 1963 انرژی اتمی انگلیس را تأمین می کرده است سپس برای مدتی تعطیل می شود. معدن کاتلین بار دیگر در سال 1974 بازگشایی شد و تا سال 1982 که از کار افتاد منبعی برای چندین شرکت برق خارجی بود.

بعد از بسته شدن معدن، شهر نیز مخروبه شد و فقط یک سری اسکلت ساختمان و تابلو های شهری باقی ماند. به دلیل انتشار مواد شیمیایی از صخره های آنجا، آبی به رنگ آبی درخشان و بسیار زیبا جاری می شود و به همین دلیل توانسته است گردشگرانی را به خود جذب کند.

اما آیا انجام این سفر بی خطر است؟ سطح تشعشع در این منطقه از حالت معمولی بالاتر است، ولی ظاهراً اگر به اندازه دریافت چند سلفی در آنجا حضور داشته باشد، آسیب جدی به شما نمی رسد. البته توصیه می شود زمان بازدید را به حداقل برسانید و به هیچ عنوان فکر شنا در آب یا نوشیدن از این آب زیبا را نکنید. زیرا فقط موضوع رادیواکتیو بودن آب مطرح نیست بلکه وجود مواد شیمایی باعث خلق این رنگ آبی است.

پیاده روی در محل انباشت زباله های هسته ای

رفتن به تپه ای در میزوری آمریکا که تضادی جالب با محیط اطرافش دارد حتماً هیجان انگیز است، تپه ای بدون خاک و خاکستری که چشم اندازی سرسبز دارد. در این منطقه زمان جنگ جهانی دوم مواد منفجره تولید می شده است و در طول جنگ سرد نیز در نزدیکی آن اورانیوم سلاح های هسته ای، غنی شده است و این کار تا سال 1960 ادامه پیدا کرده است. پس از این ماجراها، بازمانده هایی از اورانیوم، رادیوم، تی اِن تی (TNT)، آزبست و سایر موارد به کار رفته شده، به جای مانده است.

در نهایت راهکار این بود که این زباله ها را در یک تپه بزرگ مخفی کنند. این تپه محل دفن زباله ها، امروزه به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده است. بازدیدکنندگان می توانند به وسیله پله های تعبیه شده تا بالای تپه قدم بزنند و با توجه به چشم انداز زیبای اطراف، منظره چشم نوازی را مشاهده کنند.

همچنین در نزدیکی این تپه موزه ای کوچک واقع شده است که اطلاعات مربوط به تپه و تاریخچه اطرافش را در خود جای داده است. با وجود اینکه روی این زباله ها پوشانده شده است، ولی بسیاری از گردشگران به دلیل ترسی که دارند از پله های آن عبور نمی کنند. احتمالاً این منطقه خطرناک نیست، زیرا یکی از نگهبانان تپه می گوید 11 سال است در این منطقه کار می کند و هنوز مسئله ای برای وی پیش نیامده است.

گشتن در مکان آزمایشات هسته ای

از سال 1956 تا 1963 دولت بریتانیا آزمایش های هسته ای خود را در منطقه ای به نام مارالینگا (Maralinga) در جنوب استرالیا انجام می داده است. برای پاک سازی آلودگی های این منطقه از دهه 1960 با مخلوط کردن خاک آلوده سطح با خاک غیر آلوده زیرین، پاک سازی صورت گرفت و 22 چاله که بقایای آزمایش هسته بودند به وسیله بتن پر شد.

تخمین زده می شود که این گودال ها حاوی 4 کیلوگرم پلوتونیم بوده اند. در اواخر دهه 1990 پاک سازی کامل تری شامل حذف و دفن صد ها هزار مترمکعب از خاک حاوی رادیواکتیو صورت گرفت. حتی وسایل مورداستفاده برای این عملیات نیز دفن شدند. سرانجام این محل به جاذبه ای گردشگری تبدیل شد که امروزه با استفاده از یک اتوبوس می توانید از آن بازدید کنید! از جمله نکات جالبی که برای بازدید وجود دارد منطقه نظامی متروکه، فرودگاه و نشانه های باقی مانده از چندین انفجار هسته ای است.

به این دلیل که مارالینگا تعداد انفجار های بسیار کمتری را نسبت به سایر مناطق آزمایش هسته ای تجربه کرده است، این منطقه را بی خطر قلمداد می کنند. با این حال توصیه های ایمنی خاصی را باید هنگام بازدید از این سایت هسته ای رعایت کنید.

دوز درمانی از ماده رادیو اکتیو

رادون (Radon) عموماً به عنوان یک گاز مضر در نظر گرفته می شود. بی رنگ، بی بو و بی مزه و همچنین رادیواکتیو است. طبق اطلاعیه آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا و سازمان بهداشت جهانی، ماده ای سرطان زا است. با این حال برخی میگویند که برای بیماری هایی مثل آرتروز مفید است. به همین دلیل برخی از مردم برای درمان بیماری هایشان به عمد به غار ها و معادن رادون که غلظت گاز بالایی دارند، وارد می شوند. یکی از این مکان ها معدن رادون مونتانا است.

این معدن در ابتدا و در سال 1949 به عنوان یک معدن اورانیوم افتتاح شد و سه سال بعد به یک مرکز درمان با رادون تغییر یافت. برای بهره بردن از این معدن باید حدود 26 متر به زیرزمین رفت تا هوایی غنی از رادون را بتوان استنشاق کرد. معمولاً دوره درمان رادون تراپی دوره ای ده روزه است که بین 30 تا 60 ساعت به طول می انجامد.

اتاق کنترل چرنوبیل

امروزه تور هایی به مقصد چرنوبیل برگزار می شود که گردشگران به وسیله آن می توانند از منطقه ممنوعه چرنوبیل بازدید کنند. یکی از دلایل این توجه، سریالی بود که توسط شبکه اِچ بی او در این رابطه پخش شد. الان گردشگران می توانند حتی وارد اتاق کنترل راکتور 4 بشوند، قسمتی که تصمیم اشتباه در آن باعث به وجود آمدن بدترین فاجعه هسته ای تاریخ شد.

پیش از این دسترسی فقط به کارگرانِ پاک سازی، پژوهشگران و یا روزنامه نگاران محدود شده بود. البته این سفر خیلی هم بی خطر نیست، چراکه میزان تشعشع در این منطقه و اتاق کنترل بیش از 40 هزار برابر حد معمول است. بازدیدکنندگان باید لباس مخصوص و چکمه های خاص بپوشند و فقط 5 دقیقه اجازه بازدید دارند. طبق شنیده ها حدود 85000 نفر از این منطقه ممنوعه بازدید کرده اند. تور های روزانه این منطقه حدود 100 دلار است.

باشگاه خبرنگاران