با آداب و رسوم مردم تایلند آشنا شوید - مجله سایه

با تور تایلند به طبیعتی همچون بهشت سفر کنید

تایلند در شبه جزیره هندوچین در جنوب شرقی آسیا واقع شده است که از شمال با برمه و لائوس، از شرق با لائوس و کامبوج، از جنوب با مالزی و خلیج تایلند و از غرب با برمه و دریای آندامان همسایه است. کشور بودایی تایلند که قرن ها با نام سیام (Siam) شناخته می شد، شاهراه مذهب، فرهنگ و مهاجرت آسیای جنوب شرقی بوده است. تایلند کنونی در سال 1238 ایجاد شد و برخلاف کشورهای منطقه، هیچ گاه مستعمره و تحت سلطه قدرت های اروپایی نبود.

کلمه تای (Thai) به معنی آزادمرد است و تایلند معنای سرزمین آزادی می دهد. قرن ها پیش، مردمی از جنوب چین به تدریج به سوخوتای (تایلند کنونی) مهاجرت کردند و به تدریج در مناطق حاصلخیز کناره رودی در جنوب چین ساکن شدند. در اوایل قرن 14، تایلندی ها شهر کوچکی را در سوخوتای بنا نموده و در اواسط این قرن نیز آنجا را به پادشاهی مستقل تایلند تبدیل کردند که پیدایش زبان، فرهنگ و معماری این کشور هم متعلق به همین دوره است. حدود 75 درصد مردم قومیت تایی، حدود 14 درصد چینی تبار، 3 درصد مالایی و بقیه از اقوام کوچک تری چون مون ها، خمرها و طوایف کوه نشین متعدد هستند. برای آشنایی بیشتر با آداب و رسوم مردم تایلند با ماه همراه باشید.

زبان و مذهب در تایلند

زبان تایلندی یکی از قدیمی ترین زبان های شرق آسیا است که بیشتر مردم تایلند به این زبان صحبت می نمایند، هرچند گویش های قومی و منطقه ای بسیاری در نقاط مختلف این کشور وجود دارد. تایلندی، زبان رسمی این کشور است و الفبای مخصوص خود را دارد. زبان گفتاری و نوشتاری این کشور برای کسانی که به این کشور سفر می نمایند، کاملا غیرقابل فهم است. با اینکه زبان انگلیسی در مدارس تایلند آموزش داده می گردد، اما میزان تسلط به آن میان مردم این کشور چندان زیاد نیست. همچنین، درباره زبان تایلندی می توان به این مورد جالب اشاره نمود که پادشاه تایلند زبانی منحصر به خود دارد که در هیچ جای کشور به این زبان صحبت نمی گردد و با پادشاه تنها به این زبان می توان سخن گفت. به هر حال در بیشتر هتل ها، رستوران ها و فروشگاه های این کشور، انگلیسی و بعضی از زبان های اروپایی استفاده می گردد و اسامی خیابان ها نیز به هر دو زبان انگلیسی و تایلندی هستند.

حدود 93 درصد مردم تایلند بودایی هستند. مسلمانان، با حدود 5 درصد جمعیت، بعد از بوداییان بزرگ ترین گروه مذهبی این کشور را تشکیل می دهند. 1.2 درصد مسیحی و 0.8 درصد باقی مانده به سایر ادیان و مذاهب در مناطق خاصی از تایلند یا افراد بی دین اختصاص دارد.

خانواده در تایلند

خانواده های تایلندی بنیاد اجتماعی تایلند را تشکیل می دهند و با اینکه خانواده ها معمولا شامل والدین و فرزندان می شوند، بزرگ هایی مثل پدربزرگ و مادربزرگ نیز ممکن است با آن ها زندگی نمایند. ارتباط اعضای خانواد برخلاف فرهنگ غربی، خیلی به همه نزدیک است و سلسله مراتب به وضوح به چشم می خورد. طبقه بندی اجتماعی به طور سنتی شامل افراد برجسته و نجیب زاده ها، بازرگانان خارجی، مردم عادی و فقیر می شد، هرچند که طی 50 سال اخیر دستخوش تغییر و تحولاتی شده است و ثروت نقش مهمی در ایجاد طبقه متوسط ایفا می نماید. گروه نخبه ها و فقرای روستایی همچنان در تایلند وجود دارد؛ اما قشر دوم امروزه تبدیل به فقرای مناطق شهری شده اند.

زنان بخش اعظمی از مراقبت از بچه ها و کارهای خانه را برعهده دارند و همچنین بیش از نیمی از نیروی کار کشور را تشکیل می دهند. بچه ها جایگاه خاصی در جامعه تایلندی دارند و اعضای خانواده و افراد بزرگسال غیرخانواده توجه خاصی به آن ها دارند. مادران، به ندرت نوزادان خود را ترک می نمایند و اغلب آن ها را همه جا با خود می برند. دولت برای بچه ها تا 12 سالگی آموزش رایگان فراهم نموده و آموزش حداقل 9 سال برای آن ها اجباری است.

دولت کوشش زیادی برای مبارزه با خشونت علیه زنان و وارد کردن حقوق زنان در قانون اساسی نموده است. بیشترین خشونت ها علیه زنان شامل سوء استفاده خانگی، تبعیض و سوء استفاده می گردد.

فرهنگ در تایلند

فرهنگ غنی تایلند همیشه از آیین بودایی غالب در این کشور تاثیر پذیرفته است. تایلند لقب سرزمین لبخندها را از آن خود نموده است چراکه مردمانی صمیمی و خونگرم دارد که در همه حال و برای بیان احساسات متفاوت خود لبخند می زنند.

مردم تایلند علاقه زیادی به هنر دارند و سازمان هایی در این کشور به حمایت از فعالیت هنرمندان تایلندی می پردازند. در تایلند کالج های پایکوبی، موسیقی و نمایش فعالیت می نمایند و یک تئاتر ملی بسیار محبوب هم دارند. مقوله نویسندگی طی سال های اخیر تغییرات چشمگیری داشته است و رمان های مدرن به زندگی مردم عادی و به خصوص مسائل زندگی طبقه فقیر می پردازد. این تغییر را حتی در پایکوبی سنتی فولکلور این کشور نیز می توان مشاهده کرد که تحت تأثیر علاقه به پایکوبی کلاسیک تغییراتی داشته است.

آداب احوالپرسی در تایلند

مردم تایلند زمان احوالپرسی، کف دو دست خود را به هم چسبانده و با خم کردن سر، کلمه وای (wai) را ادا می نمایند. بالا بودن دست ها و پایین آوردن سر تا نزدیکی شصت دست ها، رابطه مستقیمی با درجه احترام دارد. دست دادن و یا تکان دادن سر به هنگام سلام کردن در این کشور خوشایند نیست. تایلندی ها علاوه بر نام اصلی خود، نام غیر رسمی و معمولا کوتاهی نیز دارند که یکدیگر را با آن صدا می زنند.

مردم در مواجهه با غریبه ها دست نمی دهند بلکه دستان شان را به نشانه احترام رو به روی سینه به هم می چسبانند و تعظیم می نمایند. لازم نیست که به بچه ها و افراد کم سن تر تعظیم کنید؛ اما وقتی با بزرگ تر از خودتان روبه رو می شوید دستتان را دراز نکنید، بلکه به نشانه احترام خم شوید.

غذا در تایلند

غذاهای تایلندی هواداران زیادی در جهان دارد و به همین دلیل می توان رستوران های تایلندی زیاد را در شهرهای سراسر جهان مشاهده کرد. برنج نقش مهمی در غذاهای این کشور دارد و در آشپزی تایلندی واژه برنج و غذا یکسان هستند. غذاهای تایلندی ترکیبی از شیرینی، شوری، نمکی، تندی و تلخی را در هم ادغام می نمایند و یک هماهنگی و هارمونی به وجود می آورند. این غذاها براساس مناطق مختلف تایلند، متفاوت هستند و به نوعی سلیقه مردمان آن منطقه را نشان می دهند. بسیاری از این غذاها تحت تاثیر غذاهای چینی در قرن 15 و تاثیرات اروپایی ها در قرن 17 بوده اند.

تایلندی ها درباره آشپزی و غذاهای تایلندی بسیار سختگیر هستند؛ اما آداب غذا خوردن را راحت می گیرند و از هرگونه تخلف ناخواسته از این آداب چشم پوشی می نمایند. آداب غذا خوردن در کشور تایلند بسیار جالب و جذاب است و شباهت هایی با غذا خوردن ما ایرانی ها دارد. به عنوان مثال اکثر آن ها هنگام غذا خوردن روی فرش یا حصیر می نشینند و غذای خود را با دست راست میل می نمایند. البته بیشتر این روش غذا خوردن در جاهایی به چشم می خورد که سنت قدیمی خود را حفظ نموده اند؛ وگرنه بسیاری از مردم امروزی تایلند برای سرو غذا از قاشق و چنگال استفاده می نمایند و روی میز و جایگاه می نشینند. تایلندی ها هنگام غذا خوردن مانند بسیاری از ما چنگال را در دست چپ گرفته و به یاری قاشقی که در دست راست است، لقمه خود را برداشته و می خورند.

چاپستیک از جمله ابزارهای خوردن غذا در تایلند است که توسط مهاجران کشورهای همسایه از جمله چینی ها به این کشور وارد شد و بعضی از مردم تایلند هنگام خوردن غذا از آن ها استفاده می نمایند. در واقع از چاپستیک برای خوردن سوپ های نودل که به سبک چینی تهیه شده است، استفاده می گردد و در رستوران های چینی، کره ای و ژاپنی نیز به چشم می خورد.

بایدها و نبایدها در تایلند

بنا به اعتقاد تایلندی ها، سر، مقدس ترین عضو بدن است و دست زدن به سر افراد توهین محسوب می گردد؛ پا نیز پست ترین عضو بدن به حساب می آید و اشاره به چیزی با پا توهین بزرگی است. حتی در تایلند نباید با پای خود مانع بستن درب شوید یا انگشتان پایتان را به سمت مجسمه بودا یا راهب ها نشانه روید؛ زیرا این حرکت را به منزله فحش و ناسزا تلقی می نمایند.

با توجه به اینکه اغلب مردمان این کشور پیرو مذهب بودایی هستند، معابد زیادی در این کشور وجود دارد و به همین دلیل راهبان زیادی هم در این سرزمین زندگی می نمایند. راهب ها از احترام زیادی برخوردار هستند و در نتیجه بغل کردن و به آغوش کشیدن آن ها ممنوع است.

هنگام تاکسی دریافت، صدا کردن گارسون در رستوران ها و غیره از انگشتان دست تان برای اشاره استفاده نکنید؛ زیرا اشاره با انگشت دست و سوت زدن برای صدا کردن یک نفر به این معنا است که شما او را مانند یک سگ بی ارزش فرض نموده اید و این کار را یک عمل بی شرمانه می دانند.

هنگام وارد شدن به معابد، خانه ها و حتی بعضی فروشگاه ها باید کفش هایتان را در بیاورید و اگر با کفش وارد شوید این کار بی احترامی به حضار محسوب می گردد. بنابراین بهتر است از کفش هایی بهره ببرید که درآوردن و پوشیدن شان آسان و سریع باشد.

خاندان سلطنتی تایلند به شدت در میان مردم محبوب و مورد احترام هستند و نباید به هیچ عنوان به خاندان سلطنتی بی احترامی کنید.

در همه نقاط کشور تایلند، مجسمه های گوناگونی از بودا وجود دارد و یکی از تفریحات مورد علاقه گردشگران، عکس دریافت با آن ها است؛ اما اغلب خبر ندارند که خارج کردن تصاویر بودا از تایلند غیرقانونی است و برای این کار باید مجوز داشته باشند.

تایلند کشوری گرمسیری است و از محبوب ترین تفریحات هم آفتاب دریافت در کنار سواحل زیبا و خیره نماینده این کشور محسوب می گردد. پس اگر گردشگری را با پوشش نامناسب ببینند، این رفتار را بی احترامی در نظر می گیرند. این موضوع برای ورود به معابد کمی سختگیرانه تر است، برای ورود به معبدها باید لباسی تقریبا پوشیده به تن داشت و ترجیحا از رنگ سفید استفاده کرد و بانوان هم باید از شلوار و دامن های بلند استفاده نمایند.