پاییز باید به بویین میاندشت رفت - مجله سایه

بویین میاندشت یکی از شهرهای استان اصفهان است. این شهرستان که اغلب مردم آن گرجی هستند، اقلیم کوهستانی دارد و در روز های گرم تابستان مقصد مناسبی برای مردم شهرهای اطراف به شمار میرود.

در این شهر تاریخ و هنر نیز حرف های زیادی برای گفتن به شما دارند، از حمام های تاریخی تا کلیسا و مسجدهای باستانی را در جای جای بویین میاندشت می توانید ببینید و از آن ها بازدید کنید.

بویین میاندشت کجاست؟

شهر بویین میاندشت در فاصله 170 کیلومتری مرکز استان اصفهان جای گرفته است. این شهر گرجی نشین از محله های بویین، میاندشت و ششجوان تشکیل می گردد. بویین میاندشت در راستای سلسله جبال زاگرس با ارتفاع 2430 متر از سطح دریا به عنوان دومین منطقه مرتفع کشور به شمار میرود. جمعیت این شهر گرجی نشین بیش از 30 هزار نفر است.

بویین میاندشت از طرف شمال به شهرستان خوانسار و روستای ازناوله، از طرف غرب به استان لرستان و شهر افوس، از طرف جنوب به شهرستان فریدونشهر و روستای داشکسن و بعلاوه از طرف شرق به شهرستان فریدن و روستای معصوم آباد منتهی می گردد. مساحت تقریبی شهر بوئین میاندشت 1030 کیلومتر مربع تخمین زده شده است. بعلاوه این شهر گرجی شامل دو شهر و پنج دهستان از پنج قوم ترک، لر، فارس، ارمنی و گرج است.

این شهرستان چندین بنای تاریخی از دوران های مختلفی مثل قاجاریه و صفویه نیز دارد. خوب است بدانید که بویین میاندشت از دو نام بویین به معنی مکانی وسیع و میاندشت به معنی قرار گرفتن در وسط دشت، گرفته شده است. البته در زمان های گذشته نام محله میاندشت تورل بود که در زبان گرجی، معنی ماه می دهد.

در زمان شاه عباس اول، گرجی های تبعید شده را از گرجستان به ایران و سپس به بویین و میاندشت فرستاده بودند. در آن موقع بویین و میاندشت دو روستای جداگانه بودند. اما با گذشت زمان برای رشد و توسعه بیشتر مردمان محلی از مرزها گذشت کردند و حالا محله آن ها به جایی آباد و با صفا به نام شهرستان بویین و میاندشت تغییر نموده است.

آداب و رسوم مردم بویین میاندشت

مردم بویین میاندشت از 5 قوم ترک، لر، فارس، ارمنی و گرجی تشکیل می شوند که با وجود اختلافات فرهنگی، با هم بسیار گرم و صمیمی هستند. هر کدام از این اقوام آداب و رسوم مختص خود را دارند. مثلا پیش از آغاز ماه رمضان، رسم دارند که دسته جمعی از مساجد غبارروبی نمایند. موقع افطار نیز انواع حلواها را می پزند و توزیع می نمایند. بعلاوه بعضی از اهالی که صدای بلند و رسایی دارند، موقع سحری به بام مساجد یا منازل خود می روند و با خواندن مناجات، مردم را برای سحر بیدار می نمایند.

برترین زمان سفر به بویین میاندشت

تمامی فصل ها در بویین میاندشت زیبا هستند.در فصل بهار طبیعت نقاشی شده شهرستان بویین میاندشت به استقبال مسافران می رود. در فصل تابستان نیز آب و هوای کوهستانی این شهرستان، مکان مناسبی برای فرار از گرمای شهرها فراهم می نماید. اما باور کنید که شما در پاییز بویین میاندشت عاشق خواهید شد. در پاییز این شهرستان باران و پایکوبی برگ های زرد شده، به تنهایی یک اثر خارق العاده را تشکیل می دهند تا نفس مخاطبین خود بند آورند. زمستان در این شهرستان هرچند با سرمای کوهستان همراه است؛ اما تصویر سفیدپوش این شهرستان از خاطر هیچ بیننده ایی به سادگی نخواهد رفت. پس بیراه نیست اگر بگوییم که فصل ها نیز از تماشای های بویین میاندشت به شمار می روند.

داستان نام بویین میاندشت

شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که معنی نام بویین میاندشت چیست؟ باید بگوییم که این نام از دو قسمت بویین و میاندشت تشکیل شده است. بویین به عنوان مرکز و مکان وسیع و البته انبار؛ میاندشت نیز به منطقه جغرافیایی این شهر توجه دارد. میاندشت در واقع به قرار گرفتن در میان دو دشت اشاره دارد.

بویین میاندشت در طول تاریخ شاهد تغییرات زیادی در ساختار خود بوده است. در ابتدای شهرستان به آستانه، بوئین کرج یا بوئین کره (معنای انبار کره) معروف بوده است. بعلاوه قبل از تغییر نام شهرستان به بویین میاندشت، این شهر به نام بویین تورل معروف بود. بویین تورل به لحاظ لغوی به معنی انبار ماه است، اما ترول در زبان گرجی به معنای اهل تولی می باشد. تولی به منطقه در حدود سیصد سال پیش در استان کاختی گرجستان اشاره دارد. این طور به نظر می رسد که گرج ها بعد از مهاجرت خود به این منطقه از نام زادگاهشان برای آن استفاده نموده اند.

اقامت در بویین میاندشت

این شهرستان در فصل بهار و دو ماه اول تابستان میزبان گردشگران طبیعت گرد از سراسر ایران است که خواستار تماشا دشت های وسیع و تپه های بکر طبیعی هستند. البته ورزشکاران نیز از اواسط پاییز به این شهرستان می آیند تا از انجام ورزش های زمستانه لذت ببرند.

آبشار نوغان و دشت لاله های واژگون روستای ماهورستان از تماشای ترین و زیباترین جاهای طبیعی بویین میاندشت است.مهم ترین ظرفیت بویین میاندشت برای توسعه گردشگری روستایی، ظرفیتِ طبیعت گردی و جاذبه های طبیعی است، چراکه بیشتر منطقه ها این شهرستان بِکر و دست نخورده است که قابلیت جذب گردشگران را دارد.

بویین میاندشت دارای 42 روستا است که حداقل 25 روستای آن ظرفیت های خوبی برای توسعه گردشگری روستایی دارند.